|
Για όσα μου ‘χαν φύγει από τα χέρια
Τότε δε σ’ είχα αγκαλιά
Για όσα τραγουδούν ψηλά τ’ αστέρια
Κι όσα είναι κλεισμένα στην καρδιά
Για όσες αναμνήσεις δε χωράνε
Εδώ που περισσεύει η μοναξιά
Για όλα όσα μας κάνουν πίσω να κοιτάμε
Σε ώρες που θυμίζουν κάτι από παλιά.
Θα πιω απόψε,
Θα πιω για σένα
Και στο ποτήρι μου τη νύχτα θα κοιτώ.
Θα πιω απόψε,
Θα πιω για σένα
Κι όσα κι αν ζήσαμε βαθιά θα τα κρατώ.
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ,
Πόσο σ’ αγάπησα ποτέ δε θα σου πω.
Για λόγια που κρατούν μόνο μια νύχτα
Και γίνονται όνειρα σαν έρθει το πρωί.
Για τόσα απ’ τα τραγούδια που θα μείνουν
Πάνω στα χείλη σαν στεγνώσει το φιλί.
|
Gia ósa mu ‘chan fígi apó ta chéria
Tóte de s’ icha agkaliá
Gia ósa tragudun psilá t’ astéria
Ki ósa ine klisména stin kardiá
Gia óses anamnísis de choráne
Edó pu perissevi i monaksiá
Gia óla ósa mas kánun píso na kitáme
Se óres pu thimízun káti apó paliá.
Tha pio apópse,
Tha pio gia séna
Ke sto potíri mu ti níchta tha kitó.
Tha pio apópse,
Tha pio gia séna
Ki ósa ki an zísame vathiá tha ta krató.
Póso s’ agápisa poté,
Póso s’ agápisa poté de tha su po.
Gia lógia pu kratun móno mia níchta
Ke ginonte ónira san érthi to pri.
Gia tósa ap’ ta tragudia pu tha minun
Páno sta chili san stegnósi to filí.
|
