Σ’ αγαπώ δεν ξέρω όμως τι να κάνω τι να πω
Πως ν’ αντιδράσω που σε χάνω, σ’ αγαπώ
Μα δε θα είμαστε ξανά μαζί
Φεύγεις και τον κόσμο από μπροστά μου χάνω
Φεύγεις και στα όρια της τρέλας φτάνω
Νόημα δεν έχει πια για μένα η ζωή
Θα σε θυμάμαι για πάντα όπου και να `μαι
Τις νύχτες που κοιμάμαι
Στα όνειρα θα ψάχνω να σε βρω
Θα σε θυμάμαι και θα σε περιμένω
Σαν άστρο αναμμένο στο δρόμο σου θα φέγγω να σε δω
Μακριά θα ζούμε τώρα πια μωρό μου
Δάκρυα κυλούν αργά στο πρόσωπό μου
Βρε ζωή δεν άξιζα ένα τέλος σαν κι αυτό
Θα σε θυμάμαι για πάντα όπου και να `μαι
Τις νύχτες που κοιμάμαι
Στα όνειρα θα ψάχνω να σε βρω
Θα σε θυμάμαι και θα σε περιμένω
Σαν άστρο αναμμένο στο δρόμο σου θα φέγγω να σε βρω
Θέλω να ξέρεις αν υποφέρεις
Πως ένας άνθρωπος για σένα θα `ναι εκεί
Μην απορήσεις, μη με ρωτήσεις
Γιατί το κάνω, δεν υπάρχει λογική
|
S’ agapó den kséro ómos ti na káno ti na po
Pos n’ antidráso pu se cháno, s’ agapó
Ma de tha imaste ksaná mazí
Fevgis ke ton kósmo apó brostá mu cháno
Fevgis ke sta ória tis trélas ftáno
Nóima den échi pia gia ména i zoí
Tha se thimáme gia pánta ópu ke na `me
Tis níchtes pu kimáme
Sta ónira tha psáchno na se vro
Tha se thimáme ke tha se periméno
San ástro anamméno sto drómo su tha féngo na se do
Makriá tha zume tóra pia moró mu
Dákria kilun argá sto prósopó mu
Ore zoí den áksiza éna télos san ki aftó
Tha se thimáme gia pánta ópu ke na `me
Tis níchtes pu kimáme
Sta ónira tha psáchno na se vro
Tha se thimáme ke tha se periméno
San ástro anamméno sto drómo su tha féngo na se vro
Thélo na kséris an ipoféris
Pos énas ánthropos gia séna tha `ne eki
Min aporísis, mi me rotísis
Giatí to káno, den ipárchi logikí
|