|
Τι ήτανε να σου πω το “ναι”,
πήρες ψηλά τον αμανέ,
ήρθες με δαχτυλίδια να!,
να πεις “το έργο ξεκινά”,
ήρθες με δαχτυλίδια, μα,
μπήκες σε λάθος σινεμά.
Τιμημένη μοναξιά, πρώτη μου αγάπη,
ρίξε μια γερή σπρωξιά σ’ όποιον σατράπη
μου πληγώνει την καρδιά, την ζωή μου βλέπει,
ένα νόμισμα φτηνό στην δική του τσέπη.
Τι ήτανε να δοθούν φιλιά,
την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά
άρπαξες κι έφερες σταυρό
γι’ αγάπη να σου ορκιστώ,
μα σ’ όσους όρκους κι αν κλειστώ,
κρατάω `πάνω μου λοστό.
Τιμημένη μοναξιά, πρώτη μου αγάπη,
ρίξε μια γερή σπρωξιά σ’ όποιον σατράπη
μου πληγώνει την καρδιά, την ζωή μου βλέπει,
ένα νόμισμα φτηνό στην δική του τσέπη.
|
Ti ítane na su po to “ne”,
píres psilá ton amané,
írthes me dachtilídia na!,
na pis “to érgo ksekiná”,
írthes me dachtilídia, ma,
bíkes se láthos sinemá.
Timiméni monaksiá, próti mu agápi,
ríkse mia gerí sproksiá s’ ópion satrápi
mu pligóni tin kardiá, tin zoí mu vlépi,
éna nómisma ftinó stin dikí tu tsépi.
Ti ítane na dothun filiá,
tin efkería ap’ ta malliá
árpakses ki éferes stavró
gi’ agápi na su orkistó,
ma s’ ósus órkus ki an klistó,
kratáo `páno mu lostó.
Timiméni monaksiá, próti mu agápi,
ríkse mia gerí sproksiá s’ ópion satrápi
mu pligóni tin kardiá, tin zoí mu vlépi,
éna nómisma ftinó stin dikí tu tsépi.
|
