Η πόρτα του παράδεισου είναι καλά κλεισμένη
κανείς μας δεν μπορεί να μπει, κανένας πια δεν βγαίνει.
Σε κοιμητήρι των νεκρών είναι παγιδευμένα
το σώμα μου το σώμα σου, σαν τη φωτιά αναμμένα.
Η πόρτα του παράδεισου έχει δυο μαύρες τρύπες
που σαν τολμήσεις να τις δεις σε καιν’ του κόσμου οι λύπες.
Η πόρτα του παράδεισου είναι ξεθωριασμένη
γιατί η αγάπη χάθηκε στο κόσμο απελπισμένη.
Τα μάτια μου γενήκανε δυο σκοτεινοί φεγγίτες
κι οι δαίμονες φανήκανε της νύχτας φαλαγγίτες.
Η πόρτα του παράδεισου είναι γερά κλεισμένη
κι απ’ έξω παραδέρνουνε της γης οι κολασμένοι.
Η πόρτα του παράδεισου μπορεί να ’ ν ’ ακρογιάλι
για τις ψυχές που χάνονται μες την ανεμοζάλη.
Μα εμείς δεν είμαστε άγγελοι, δεν είμαστε από σόι,
ούτε φονιάδες ή ληστές, ούτε πολύ αθώοι.
Μας λείπει μέσα στη ζωή του στοχασμού το θάρρος
γι’ αυτό μας ελησμόνησε ο έρωτας κι ο χάρος.
Έτσι το αίμα κι ο ουρανός κι η θάλασσα κοντά τους
μες το γκρεμό, στην άβυσσο τραβά τους αδυνάτους.
Η πόρτα του παράδεισου έχει δυο μαύρες τρύπες
που τις φρουρούν αμείλικτοι του μαρτυρίου οι γύπες.
Το σώμα μου το σώμα σου, της νύχτας δορυφόροι.
Το στόμα μου το στόμα σου, της ηδονής εμπόροι.
Το πάθος μου το πάθος σου, στην κόλαση θαμμένο.
Ήσουν για μένα σπαραγμός, ήμουν πληγή για σένα.
Η πόρτα του παράδεισου για πάντα είναι κλεισμένη
κι εμείς για πάντα μείναμε βουβοί και δακρυσμένοι.
|
I pórta tu parádisu ine kalá klisméni
kanis mas den bori na bi, kanénas pia den vgeni.
Se kimitíri ton nekrón ine pagidevména
to sóma mu to sóma su, san ti fotiá anamména.
I pórta tu parádisu échi dio mavres trípes
pu san tolmísis na tis dis se ken’ tu kósmu i lípes.
I pórta tu parádisu ine ksethoriasméni
giatí i agápi cháthike sto kósmo apelpisméni.
Ta mátia mu geníkane dio skotini fengites
ki i demones faníkane tis níchtas falangites.
I pórta tu parádisu ine gerá klisméni
ki ap’ ékso paradérnune tis gis i kolasméni.
I pórta tu parádisu bori na ’ n ’ akrogiáli
gia tis psichés pu chánonte mes tin anemozáli.
Ma emis den imaste ángeli, den imaste apó sói,
ute foniádes í listés, ute polí athói.
Mas lipi mésa sti zoí tu stochasmu to thárros
gi’ aftó mas elismónise o érotas ki o cháros.
Έtsi to ema ki o uranós ki i thálassa kontá tus
mes to gkremó, stin ávisso travá tus adinátus.
I pórta tu parádisu échi dio mavres trípes
pu tis frurun amilikti tu martiríu i gipes.
To sóma mu to sóma su, tis níchtas dorifóri.
To stóma mu to stóma su, tis idonís ebóri.
To páthos mu to páthos su, stin kólasi thamméno.
Ήsun gia ména sparagmós, ímun pligí gia séna.
I pórta tu parádisu gia pánta ine klisméni
ki emis gia pánta miname vuvi ke dakrisméni.
|