Δεν μπορεί να μην υπήρχες, δεν μπορεί
χρόνια σ’ έψαχνα σε ουρανό και γη.
Μα όταν σ’ έφερε κοντά μου η ζωή
ο καθένας άλλο δρόμο είχε βρει.
Η πρώτη μας συνάντηση
ήταν κι η τελευταία
πόσο αγαπηθήκαμε
ήταν στιγμή ωραία.
Η πρώτη μας συνάντηση
ήταν κι η τελευταία
στα μάτια φιληθήκαμε
κι έπεσε η αυλαία.
Σου χρωστώ ευγνωμοσύνη, σου χρωστώ
που υπάρχεις και μπορώ να σ’ αγαπώ.
Πίστεψε τίποτα άλλο δε ζητώ
σου χρωστώ ευγνωμοσύνη, σου χρωστώ.
Η πρώτη μας συνάντηση
ήταν κι η τελευταία
πόσο αγαπηθήκαμε
ήταν στιγμή ωραία.
Η πρώτη μας συνάντηση
ήταν κι η τελευταία
στα μάτια φιληθήκαμε
κι έπεσε η αυλαία.
|
Den bori na min ipírches, den bori
chrónia s’ épsachna se uranó ke gi.
Ma ótan s’ éfere kontá mu i zoí
o kathénas állo drómo iche vri.
I próti mas sinántisi
ítan ki i teleftea
póso agapithíkame
ítan stigmí orea.
I próti mas sinántisi
ítan ki i teleftea
sta mátia filithíkame
ki épese i avlea.
Su chrostó evgnomosíni, su chrostó
pu ipárchis ke boró na s’ agapó.
Pístepse típota állo de zitó
su chrostó evgnomosíni, su chrostó.
I próti mas sinántisi
ítan ki i teleftea
póso agapithíkame
ítan stigmí orea.
I próti mas sinántisi
ítan ki i teleftea
sta mátia filithíkame
ki épese i avlea.
|