Άλλους μας φέρνει ένα φιλί
στο κρύο μέτωπο της πλήξης, μερικούς
μας ξετρυπώνει ο έρωτας,
στα βάθη των κινδύνων του να σβήσει.
Άλλων μια μνήμη είναι ο κομιστής
κι όλους μαζί θαρρείς πως μας γεννά
ο φόβος του θανάτου.
Σκάβω μήπως δεν είσαι τόσο άθεος,
σκάβω μήπως δεν είσαι τόσο άθεος,
μη στάθηκες κι εσύ, πρόωρος, αισιόδοξος σαν όλους.
Έπλασες τον κόσμο, πριν χρειαστεί να κλάψεις,
έπλασες τον κόσμο πριν χρειαστεί.
Λίγο σε αθωώνει αυτή η σκέψη,
όπως αθωώνει προς στιγμήν το φεγγάρι
μόλις φανεί,
την τόση σκοτεινότητα τριγύρω,
σχεδόν την εξυμνεί.
Άλλους μας φέρνει ένα φιλί
στο κρύο μέτωπο της πλήξης, μερικούς
μας ξετρυπώνει ο έρωτας κρυμμένους
στα βάθη των κινδύνων του να σβήσει.
|
Άllus mas férni éna filí
sto krío métopo tis plíksis, merikus
mas ksetripóni o érotas,
sta váthi ton kindínon tu na svísi.
Άllon mia mními ine o komistís
ki ólus mazí tharris pos mas genná
o fóvos tu thanátu.
Skávo mípos den ise tóso átheos,
skávo mípos den ise tóso átheos,
mi státhikes ki esí, próoros, esiódoksos san ólus.
Έplases ton kósmo, prin chriasti na klápsis,
éplases ton kósmo prin chriasti.
Lígo se athoóni aftí i sképsi,
ópos athoóni pros stigmín to fengári
mólis fani,
tin tósi skotinótita trigiro,
schedón tin eksimni.
Άllus mas férni éna filí
sto krío métopo tis plíksis, merikus
mas ksetripóni o érotas krimménus
sta váthi ton kindínon tu na svísi.
|