Δυο φορές σ’ έχω γελάσει,
το ντουνιά έχεις χαλάσει,
κι ας το ξέρεις πως για σένα
δε μου καίγεται καρφί.
Τι το θες και επιμένεις
να σου πω να περιμένεις
αφού βλέπεις πως το τρένο
το ‘χεις χάσει στη στροφή ;
Χάθηκα για σένανε
μακριά από μένανε
κι αν πικραίνεται η καρδιά σου,
η σειρά μου κι η σειρά σου.
Δυο φορές σ’ έχω γελάσει,
μην το πας λοιπόν για τρίτη,
μέσα στο δικό μου σπίτι
δε χωράς, πώς να στο πω;
Ραντεβού και να σου κλείσω,
πάλι θα το λησμονήσω
και θα τρέξω να φιλήσω
το αγόρι π’ αγαπώ.
Χάθηκα για σένανε
μακριά από μένανε
κι αν πικραίνεται η καρδιά σου,
η σειρά μου κι η σειρά σου.
|
Dio forés s’ écho gelási,
to ntuniá échis chalási,
ki as to kséris pos gia séna
de mu kegete karfí.
Ti to thes ke epiménis
na su po na periménis
afu vlépis pos to tréno
to ‘chis chási sti strofí ;
Cháthika gia sénane
makriá apó ménane
ki an pikrenete i kardiá su,
i sirá mu ki i sirá su.
Dio forés s’ écho gelási,
min to pas lipón gia tríti,
mésa sto dikó mu spíti
de chorás, pós na sto po;
Rantevu ke na su kliso,
páli tha to lismoníso
ke tha trékso na filíso
to agóri p’ agapó.
Cháthika gia sénane
makriá apó ménane
ki an pikrenete i kardiá su,
i sirá mu ki i sirá su.
|