|
Το τέρτιν της καρτούλλας μου
δκυο μύλοι εν τ’ αλέθουν
μήτε οι στράτες το χωρούν
μ’ οι ποταμοί που τρέχουν.
Καράβι στο λιμνιώνα
τυλίει τα πανιά
για το μελαχρινό
μου έβκην η αβανιά.
Σαράντα μέρες νηστικός
έκαμεν ο ζωγράφος
ζωγράφισεν την κόξαν της
τζιαι δεν έκαμεν λάθος.
Αντάν να δώσει ο ήλιος
επάνω στα τεισιά
χαρά μου να σε θώρουν
πάντα στην εκκλησιά.
Εφτά καντάρκα ζάχαρις
να ρίξω μες στην λίμνην
για να γλυκάνει το νερόν
η π’ αγαπώ να πίνει.
Καράβιν, καραβάκιν,
που πας γιαλό γιαλό
αν πας για τες Αθήνες
πε μου να πάω κι εγιώ.
Εδίκλησα στον ουρανό
με μμάθκια δακρυσμένα
τζαι πολοήθει τζ’ είπεν μου
έχ’ ο Θεός για σένα.
Εσού `σε ο καθρέφτης
το καθαρό γυαλίν
που φέγγει στην Ευρώπην
τζαι στην Ανατολήν.
|
To tértin tis kartullas mu
dkio míli en t’ aléthun
míte i strátes to chorun
m’ i potami pu tréchun.
Karávi sto limnióna
tilíi ta paniá
gia to melachrinó
mu évkin i avaniá.
Saránta méres nistikós
ékamen o zográfos
zográfisen tin kóksan tis
tzie den ékamen láthos.
Antán na dósi o ílios
epáno sta tisiá
chará mu na se thórun
pánta stin ekklisiá.
Eftá kantárka zácharis
na ríkso mes stin límnin
gia na glikáni to nerón
i p’ agapó na píni.
Karávin, karavákin,
pu pas gialó gialó
an pas gia tes Athínes
pe mu na páo ki egió.
Edíklisa ston uranó
me mmáthkia dakrisména
tze poloíthi tz’ ipen mu
éch’ o Theós gia séna.
Esu `se o kathréftis
to katharó gialín
pu féngi stin Evrópin
tze stin Anatolín.
|
