Κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω τα σημάδια
που μ’ αφησες εσύ,
κοιτάζω στον καθρέφτη και όλο αναρωτιέμαι,
γιατί, γιατί, γιατί.
Τον αγαπάς και ξεγελάς τον εαυτό σου,
εκείνον έχεις για Θεό σου,
τον αγαπάς κι εμένα έχεις στο πλευρό σου,
εσύ δεν έχεις το Θεό σου, τον αγαπάς.
Κοιτάζω στον καθρέφτη, μιλώ στον εαυτό μου,
αυτός μ’ απόμεινε,
κοιτάζω στον καθρέφτη και κλαίω απ’ το κακό μου
για ό,τι έγινε.
Τον αγαπάς και ξεγελάς τον εαυτό σου,
εκείνον έχεις για Θεό σου,
τον αγαπάς κι εμένα έχεις στο πλευρό σου,
εσύ δεν έχεις το Θεό σου, τον αγαπάς.
|
Kitázo ston kathréfti ke vlépo ta simádia
pu m’ afises esí,
kitázo ston kathréfti ke ólo anarotiéme,
giatí, giatí, giatí.
Ton agapás ke ksegelás ton eaftó su,
ekinon échis gia Theó su,
ton agapás ki eména échis sto plevró su,
esí den échis to Theó su, ton agapás.
Kitázo ston kathréfti, miló ston eaftó mu,
aftós m’ apómine,
kitázo ston kathréfti ke kleo ap’ to kakó mu
gia ó,ti égine.
Ton agapás ke ksegelás ton eaftó su,
ekinon échis gia Theó su,
ton agapás ki eména échis sto plevró su,
esí den échis to Theó su, ton agapás.
|