Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες
σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες
κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε
φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε
Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε
πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε
πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία
φθινόπωρο θα πει μελαγχολία
Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες
τις θέσεις που κρατήσαμε τις πέταξες
δυο ξένα χέρια τώρα πια σε δέχονται
και τα αισθήματα μου επιστρέφονται
Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε
πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε
πως χωρίσαμε με τόση ευκολία
φθινόπωρο θα πει μελαγχολία
|
Ton Avgusto pu mu chrostás, ton kséchases
s’ apóstasi anapnoís ke m’ échases
ki aftó to kalokeri charamístike
fthinóporo ki i agápi mas vithístike
T’ avgustiátiko fengári den to vríkame
pio norís írth’ o Septémvris ke chathíkame
pós chorísame me tósi efkolía
fthinóporo tha pi melagcholía
Ton Avgusto pu mu chrostás, ton kséchases
tis thésis pu kratísame tis pétakses
dio kséna chéria tóra pia se déchonte
ke ta esthímata mu epistréfonte
T’ avgustiátiko fengári den to vríkame
pio norís írth’ o Septémvris ke chathíkame
pos chorísame me tósi efkolía
fthinóporo tha pi melagcholía
|