Τι ‘ναι αυτό που δε σ’ αφήνει
να γυρίσεις πάλι πίσω,
τι ‘ναι αυτό που μ’ εμποδίζει
να ‘ρθω να σε συναντήσω.
Τι ‘ναι αυτό που μας κρατάει
χωριστά, σαν δύο ξένους,
τι ‘ναι αυτό που τυραννάει
τη ζωή μας, επιτέλους.
Τόσα μας ενώνουν, τόσα, που περάσαμε μαζί,
τόσα μας ενώνουν, τόσα, μια ολόκληρη ζωή,
τόσα μας ενώνουν, τόσα, κι είν’ ο έρωτας Θεός μας,
ένα μόνο μας χωρίζει, ο τρελός εγωισμός μας.
Τι ‘ναι αυτό που σε θυμώνει
και δεν έρχεσαι, γλυκιά μου,
τι ‘ναι αυτό που με μαλώνει
όταν σε ζητώ κοντά μου.
Τι ‘ναι αυτό που μας κρατάει
χωριστά, σαν δύο ξένους,
τι ‘ναι αυτό που τυραννάει
τη ζωή μας, επιτέλους.
Τόσα μας ενώνουν, τόσα, που περάσαμε μαζί,
τόσα μας ενώνουν, τόσα, μια ολόκληρη ζωή,
τόσα μας ενώνουν, τόσα, κι είν’ ο έρωτας Θεός μας,
ένα μόνο μας χωρίζει, ο τρελός εγωισμός μας.
|
Ti ‘ne aftó pu de s’ afíni
na girísis páli píso,
ti ‘ne aftó pu m’ ebodízi
na ‘rtho na se sinantíso.
Ti ‘ne aftó pu mas kratái
choristá, san dío ksénus,
ti ‘ne aftó pu tirannái
ti zoí mas, epitélus.
Tósa mas enónun, tósa, pu perásame mazí,
tósa mas enónun, tósa, mia olókliri zoí,
tósa mas enónun, tósa, ki in’ o érotas Theós mas,
éna móno mas chorízi, o trelós egismós mas.
Ti ‘ne aftó pu se thimóni
ke den érchese, glikiá mu,
ti ‘ne aftó pu me malóni
ótan se zitó kontá mu.
Ti ‘ne aftó pu mas kratái
choristá, san dío ksénus,
ti ‘ne aftó pu tirannái
ti zoí mas, epitélus.
Tósa mas enónun, tósa, pu perásame mazí,
tósa mas enónun, tósa, mia olókliri zoí,
tósa mas enónun, tósa, ki in’ o érotas Theós mas,
éna móno mas chorízi, o trelós egismós mas.
|