|
Όσο τρέχει το κουβάρι
Τόσο ξετυλίγεται
Η χαρά δεν κάνει χάρη
μια φορά ξανοίγεται
Κι ό,τι και να γράψουν τ’ άστρα
Δεκατρία ζωδια
Κάνει ο Θεός χαλάστρα
Πάνε τσάμπα τα εφόδια
Κοίτα με φίλα με
Πιάσε με κύλα με
Απάνω σου αγάπη μου γλυκιά
Έλα και νύχτα μου
Πες τα λόγια ρίχ’ τα μου
Εμείς μονάχα
Και του κήπου η φοινικιά
Τέτοια ομορφιά
Στόμα μου και μήνυμά μου
Ζω για το ξημέρωμά μου
Ζω για το ξημέρωμά μου
Και την ώρα που ξυπνάς απ’ τα φιλιά μου
Σώμα μου κι απελπισία
Ζω για την αθανασία
Ζω για την αθανασία
Για του έρωτα την πρώτη σημασία
Όσο δεν υπάρχουν δύο
Είναι η μάχη άνιση
Θέλει αγάπη το τοπίο
Για να γίνει ανάμνηση
Κι ό,τι και να γράψουν τ’ άστρα
Μια ζωή θα ζήσουμε
Σου ’χω τα κλειδιά μέσα στη γλάστρα
Έλα να το συζητήσουμε
|
Όso tréchi to kuvári
Tóso ksetilígete
I chará den káni chári
mia forá ksanigete
Ki ó,ti ke na grápsun t’ ástra
Dekatría zodia
Káni o Theós chalástra
Páne tsába ta efódia
Kita me fíla me
Piáse me kíla me
Apáno su agápi mu glikiá
Έla ke níchta mu
Pes ta lógia rích’ ta mu
Emis monácha
Ke tu kípu i finikiá
Tétia omorfiá
Stóma mu ke mínimá mu
Zo gia to ksiméromá mu
Zo gia to ksiméromá mu
Ke tin óra pu ksipnás ap’ ta filiá mu
Sóma mu ki apelpisía
Zo gia tin athanasía
Zo gia tin athanasía
Gia tu érota tin próti simasía
Όso den ipárchun dío
Ine i máchi ánisi
Théli agápi to topío
Gia na gini anámnisi
Ki ó,ti ke na grápsun t’ ástra
Mia zoí tha zísume
Su ’cho ta klidiá mésa sti glástra
Έla na to sizitísume
|
