|
Περίεργη στεριά ειν’ η αγάπη.
Εκεί που λέω είναι μακριά.
Φαίνεται κάτι.
Εκεί που φτάνω ως το βυθό.
Και λέω “πεθαίνω”
Τα δυο σου χέρια εγώ κρατώ.
Και ανεβαίνω.
Να είχα μια,να είχα δυο.
Να είχα τρεις ζωές εγώ.
Για σένα μια,για σένα δυο.
Για σένα τρεις φορές να ζω.
Παράξενη σιωπή,απόψε βρέχει.
Εκεί που λέω πως θα κοπεί.
Η αγάπη αντέχει.
Και πάντα βρίσκει μια ρωγμή.
Στο πρόσωπό σου.
Η αγάπη γίνεται εσύ.
Κι εγώ δικός σου.
|
Períergi steriá in’ i agápi.
Eki pu léo ine makriá.
Fenete káti.
Eki pu ftáno os to vithó.
Ke léo “petheno”
Ta dio su chéria egó krató.
Ke aneveno.
Na icha mia,na icha dio.
Na icha tris zoés egó.
Gia séna mia,gia séna dio.
Gia séna tris forés na zo.
Parákseni siopí,apópse vréchi.
Eki pu léo pos tha kopi.
I agápi antéchi.
Ke pánta vríski mia rogmí.
Sto prósopó su.
I agápi ginete esí.
Ki egó dikós su.
|
