|
Απ’ έξω σκοτεινιάζει
σχολάει του κόσμου η τάξη
μα μένα τι με μοιάζει
το σκοτάδι να με φτιάξει
Τι λες που θα πεθάνω
και που θ’ αυτοκτονήσω
το δρόμο μου θα πάρω
και το δρόμο μου θ’ αφήσω
Έπεσα, έπεσα μέσα στη φωτιά
έπαιξα, έπαιξα μ’ όλα τα χαρτιά
πλήγωσα, πλήγωσα τον εγωισμό
κλείδωσα, κλείδωσα κάθε γυρισμό
Απ’ έξω σκοτεινιάζει
τραβάει ο κόσμος ζόρι
μα μένα τι με μοιάζει
με το μαύρο ρασοφόρι
Θα πάω στον καθρέφτη
το φρύδι θα σηκώσω
στο γόητρο που πέφτει
μια γραμμή θα διορθώσω
|
Ap’ ékso skotiniázi
scholái tu kósmu i táksi
ma ména ti me miázi
to skotádi na me ftiáksi
Ti les pu tha petháno
ke pu th’ aftoktoníso
to drómo mu tha páro
ke to drómo mu th’ afíso
Έpesa, épesa mésa sti fotiá
épeksa, épeksa m’ óla ta chartiá
plígosa, plígosa ton egismó
klidosa, klidosa káthe girismó
Ap’ ékso skotiniázi
travái o kósmos zóri
ma ména ti me miázi
me to mavro rasofóri
Tha páo ston kathréfti
to frídi tha sikóso
sto góitro pu péfti
mia grammí tha diorthóso
|
