|
Ώρες συλλογισμού πικρές ειν’ όλα μάταια όμως
ακόμα χθες ήταν πρωί κι είπα να ξεκινήσω
ήταν πρωί όλ’ η ζωή κι ήταν εμπρός ο δρόμος
να σήμερα που βράδιασε κι έμεινα τόσο πίσω.
Ούτε και που τραγούδησα το θρίαμβο μου στην αυγή
ούτε το μεσημεριανό τραγούδι του καμάτου
τώρα απομένει ένας σκοπός που πάει κι αυτός να βγει
με το ξαλάφρωμα κάποιου θανάτου
Μοίρα των ποιητών χαρά και δυστυχία μαζί
τον δρόμο σου έχω πάρει
ειν’ πιο καλά, χίλιες φορές, έτσι κανείς να ζει
σαν όνειρο μες στην αυγή σαν ίσκιος στο φεγγάρι.
Και συ ψυχή που χάθηκες στην πιο βαθιά σιωπή
ένα φθινόπωρο περνά απ’ τη ζωή που τρέχει
μα είναι στο βράδυ μια φωνή που πάντα κάτι θα σου πει
και μες στο δάσος βρέχει…
|
Ώres sillogismu pikrés in’ óla mátea ómos
akóma chthes ítan pri ki ipa na ksekiníso
ítan pri ól’ i zoí ki ítan ebrós o drómos
na símera pu vrádiase ki émina tóso píso.
Oíte ke pu tragudisa to thríamvo mu stin avgí
ute to mesimerianó tragudi tu kamátu
tóra apoméni énas skopós pu pái ki aftós na vgi
me to ksaláfroma kápiu thanátu
Mira ton piitón chará ke distichía mazí
ton drómo su écho pári
in’ pio kalá, chílies forés, étsi kanis na zi
san óniro mes stin avgí san ískios sto fengári.
Ke si psichí pu cháthikes stin pio vathiá siopí
éna fthinóporo perná ap’ ti zoí pu tréchi
ma ine sto vrádi mia foní pu pánta káti tha su pi
ke mes sto dásos vréchi…
|
