Ώρες μακρινές,
πόρτες μου κλειστές
το χειμών’ ανθίζουν οι μυγδαλιές.
Νύχτες μου λευκές,
άγριες αγκαλιές,
ομορφιές του κόσμου σπαραχτικές.
Φύγατε σαν μπόρες
ανθισμένες ώρες,
άσπροι καβαλάρηδες του καιρού.
Μέσα στο μεθύσι
τ’ όνειρο είχε σβήσει
στο ξερό το τάσι του καλοκαιριού.
Έμοιαζες μ’ Απρίλη φανταχτερό.
Σου ’φερνα στη χούφτα να πιεις νερό.
Τώρα που διψώ, που θα βρω να πιω;
Μνήμη απατημένη σε καρτερώ.
Μα ο καιρός προστάζει,
η μέρα να βραδιάζει
και αγάπη να `ναι μόνο η ζωή.
Πόρτες τώρ’ ανοίγω,
σας καλώ για λίγο
και βρίσκω ξανά την παλιά πηγή.
Έμοιαζες μ’ Απρίλη φανταχτερό.
Σου ’φερνα στη χούφτα να πιεις νερό.
Τώρα που διψώ, που θα βρω να πιω;
Μνήμη απατημένη σε καρτερώ.
Μα ο καιρός προστάζει,
η μέρα να βραδιάζει
και αγάπη να ’ναι μόνο η ζωή.
Πόρτες τώρ’ ανοίγω,
σας καλώ για λίγο
και βρίσκω ξανά την παλιά πηγή.
|
Ώres makrinés,
pórtes mu klistés
to chimón’ anthízun i migdaliés.
Níchtes mu lefkés,
ágries agkaliés,
omorfiés tu kósmu sparachtikés.
Fígate san bóres
anthisménes óres,
áspri kavalárides tu keru.
Mésa sto methísi
t’ óniro iche svísi
sto kseró to tási tu kalokeriu.
Έmiazes m’ Apríli fantachteró.
Su ’ferna sti chufta na piis neró.
Tóra pu dipsó, pu tha vro na pio;
Mními apatiméni se karteró.
Ma o kerós prostázi,
i méra na vradiázi
ke agápi na `ne móno i zoí.
Pórtes tór’ anigo,
sas kaló gia lígo
ke vrísko ksaná tin paliá pigí.
Έmiazes m’ Apríli fantachteró.
Su ’ferna sti chufta na piis neró.
Tóra pu dipsó, pu tha vro na pio;
Mními apatiméni se karteró.
Ma o kerós prostázi,
i méra na vradiázi
ke agápi na ’ne móno i zoí.
Pórtes tór’ anigo,
sas kaló gia lígo
ke vrísko ksaná tin paliá pigí.
|