|
Άφησα την άκρη της κλωστής
Σε χέρια που δεν ήξεραν το νόημα της αρχής
Σε χέρια που δε νιώθουνε πως θα τα χρειαστείς
Όσο κανείς
Γύρισες την πλάτη στο εμείς
Κι έπεσα με τα μούτρα στην ιδέα του κανείς
Κι εκείνος ο κανείς μου είπε πως δε θα φανείς
Δε θα φανείς
Και γυρίζω τις ώρες της αιχμής
Σε γυρεύω μα που να φανταστείς
Δε χωράει στο μυαλό σου, στον καημό σου
Πως σου είμαι ειλικρινής
Και γυρίζω τις ώρες της αιχμής
Σε γυρεύω μα που να φανταστείς
Έρωτα μου μεγάλε, στο φινάλε δεν αντέχω πια
Άλλη αγκαλιά
Γύρισα σελίδα μα είσαι εκεί
Σε βρίσκω σε διαβάζω προς το τέλος της γραμμής
Κι όσες φορές κι αν σκίσω το χαρτί θα εμφανιστείς
Δεν υποχωρείς
Με το ζόρι ψέματα θα πω
Πως σε έχω ξεπεράσει, έχω αδειάσει, αδιαφορώ
Το χρώμα τον ματιών σου έχω αρχίσει να ξεχνώ
Ναι το ξεχνώ
|
Άfisa tin ákri tis klostís
Se chéria pu den íkseran to nóima tis archís
Se chéria pu de nióthune pos tha ta chriastis
Όso kanis
Girises tin pláti sto emis
Ki épesa me ta mutra stin idéa tu kanis
Ki ekinos o kanis mu ipe pos de tha fanis
De tha fanis
Ke girízo tis óres tis echmís
Se girevo ma pu na fantastis
De chorái sto mialó su, ston kaimó su
Pos su ime ilikrinís
Ke girízo tis óres tis echmís
Se girevo ma pu na fantastis
Έrota mu megále, sto finále den antécho pia
Άlli agkaliá
Girisa selída ma ise eki
Se vrísko se diavázo pros to télos tis grammís
Ki óses forés ki an skíso to chartí tha emfanistis
Den ipochoris
Me to zóri psémata tha po
Pos se écho kseperási, écho adiási, adiaforó
To chróma ton matión su écho archísi na ksechnó
Ne to ksechnó
|
