|
Χρώμα δε βρίσκει να κυλά
του χρόνου η μολυβιά
που έγραψε να ζούμε χωριστά.
Δρόμο δε βρίσκει να περνά
της νύχτας η φωτιά
να κάψει όσα αφήσαμε μισά.
Πως παγιδέψαμε, ό,τι πιστέψαμε
ποιον εφιάλτη μεγαλώναμε κρυφά.
Πως παγιδέψαμε, ότι λατρέψαμε
σ’ ένα αστείο που κανένας δε γελά.
Εδώ, ως τα χαράματα καρδιά μου να `σαι εδώ
μ’ ένα σου βλέμμα πάλι να ξελογιαστώ
να πεις μια λέξη και να σου παραδοθώ.
Εδώ, ως τα χαράματα καρδιά μου να `σαι εδώ
για όσα ρίξαμε στης λύπης το βυθό
να μετανιώσουμε επιτέλους και οι δυο.
Ως τα χαράματα γίνονται θαύματα…
Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά
εκεί στα σκοτεινά
ν’ ακούσω το κλείδι σου να γυρνά.
Δένω στο χέρι μια κλωστή
να ’πιάσει η ευχή
και ό,τι μας χωρίζει να χαθεί.
Πως παγιδέψαμε, ό,τι πιστέψαμε
ποιον εφιάλτη μεγαλώναμε κρυφά.
Πως παγιδέψαμε, ότι λατρέψαμε
σ’ ένα αστείο που κανένας δε γελά.
Εδώ, ως τα χαράματα καρδιά μου να `σαι εδώ
μ’ ένα σου βλέμμα πάλι να ξελογιαστώ
να πεις μια λέξη και να σου παραδοθώ.
Εδώ, ως τα χαράματα καρδιά μου να `σαι εδώ
για όσα ρίξαμε στης λύπης το βυθό
να μετανιώσουμε επιτέλους και οι δυο.
Ως τα χαράματα γίνονται θαύματα..
|
Chróma de vríski na kilá
tu chrónu i moliviá
pu égrapse na zume choristá.
Drómo de vríski na perná
tis níchtas i fotiá
na kápsi ósa afísame misá.
Pos pagidépsame, ó,ti pistépsame
pion efiálti megalóname krifá.
Pos pagidépsame, óti latrépsame
s’ éna astio pu kanénas de gelá.
Edó, os ta charámata kardiá mu na `se edó
m’ éna su vlémma páli na kselogiastó
na pis mia léksi ke na su paradothó.
Edó, os ta charámata kardiá mu na `se edó
gia ósa ríksame stis lípis to vithó
na metaniósume epitélus ke i dio.
Os ta charámata ginonte thafmata…
Klino ta mátia mu sfichtá
eki sta skotiná
n’ akuso to klidi su na girná.
Déno sto chéri mia klostí
na ’piási i efchí
ke ó,ti mas chorízi na chathi.
Pos pagidépsame, ó,ti pistépsame
pion efiálti megalóname krifá.
Pos pagidépsame, óti latrépsame
s’ éna astio pu kanénas de gelá.
Edó, os ta charámata kardiá mu na `se edó
m’ éna su vlémma páli na kselogiastó
na pis mia léksi ke na su paradothó.
Edó, os ta charámata kardiá mu na `se edó
gia ósa ríksame stis lípis to vithó
na metaniósume epitélus ke i dio.
Os ta charámata ginonte thafmata..
|
