Εκεί που τελειώνει ο πόνος κι η τρέλα
αρχίζει η σκέψη, τα πήγαινε κι έλα
και χάνομαι.
Σε φέρνω μπροστά μου, παιδί που μαλώνω
μονάχη μ’ αφήνεις σ’ απέραντο δρόμο
και χάνομαι.
Κι εκεί που νομίζω πως μένεις
διάδρομο βρίσκεις και βγαίνεις
και χάνεσαι.
Κι εκεί που νομίζω πως μένεις
διάδρομο βρίσκεις και βγαίνεις
και χάνομαι.
Κλείστε τις πόρτες να μη φύγει
γιατί αν φύγει θα χαθώ.
Κλείστε τις πόρτες να μη φύγει
χωρίς αυτόν να ζήσω δεν μπορώ.
Αλλάζεις πορεία σαν να ‘σαι υπνοβάτης
η αγάπη σου μοιάζει τρελός ακροβάτης
και χάνομαι.
Κι εκεί που ανασαίνω μου πνίγεις τα στήθια
φοβάμαι να βγω να ζητήσω βοήθεια
και χάνομαι.
Κι εκεί που νομίζω πως μένεις
διάδρομο βρίσκεις και βγαίνεις
και χάνεσαι.
Κι εκεί που νομίζω πως μένεις
διάδρομο βρίσκεις και βγαίνεις
και χάνομαι.
|
Eki pu telióni o pónos ki i tréla
archízi i sképsi, ta pígene ki éla
ke chánome.
Se férno brostá mu, pedí pu malóno
monáchi m’ afínis s’ apéranto drómo
ke chánome.
Ki eki pu nomízo pos ménis
diádromo vrískis ke vgenis
ke chánese.
Ki eki pu nomízo pos ménis
diádromo vrískis ke vgenis
ke chánome.
Kliste tis pórtes na mi fígi
giatí an fígi tha chathó.
Kliste tis pórtes na mi fígi
chorís aftón na zíso den boró.
Allázis poria san na ‘se ipnovátis
i agápi su miázi trelós akrovátis
ke chánome.
Ki eki pu anaseno mu pnígis ta stíthia
fováme na vgo na zitíso voíthia
ke chánome.
Ki eki pu nomízo pos ménis
diádromo vrískis ke vgenis
ke chánese.
Ki eki pu nomízo pos ménis
diádromo vrískis ke vgenis
ke chánome.
|