Μ’ άφησες όμηρο
στη μοναξιά
μου ’κλεψες τ’ ονειρο
και την καρδιά και χάθηκες
Ήσουν κατάνυξη
και Παναγιά
μου ’ταξες Άνοιξη
στην παγωνιά
μα χάθηκες
Τώρα η ζωή μου ένας λυγμός
στη νύχτα του Σαββάτου
και η καρδιά μου ένας τροχός
στο γύρο του θανάτου
Κοίτα με κάρφωσες
μ’ εφτά καρφιά
όλα τα άφησες
στη συννεφιά
και χάθηκες
Πόσο με ξέχασες
σε μια βραδιά
στο χέρι μου ’δωσες
τέλος φωτιά και χάθηκα
|
M’ áfises ómiro
sti monaksiá
mu ’klepses t’ oniro
ke tin kardiá ke cháthikes
Ήsun katániksi
ke Panagiá
mu ’takses Άniksi
stin pagoniá
ma cháthikes
Tóra i zoí mu énas ligmós
sti níchta tu Savvátu
ke i kardiá mu énas trochós
sto giro tu thanátu
Kita me kárfoses
m’ eftá karfiá
óla ta áfises
sti sinnefiá
ke cháthikes
Póso me kséchases
se mia vradiá
sto chéri mu ’doses
télos fotiá ke cháthika
|