|
Έχω πάντα τα χέρια απλωμένα
μα όλα μου μοιάζουνε ξένα
σε μια ρηχή εποχή
Τρέχω μες στα υπόγεια του κόσμου
και όσα αισθάνομαι εντός μου
μου προκαλούν την οργή
Χρόνια, της αθωότητας φρένα
να κυνηγάς τα χαμένα
σε μυστικά που ποτέ ξανά κανείς δε θα βρει
γιατί η αλήθεια είναι πάντα μισή κι ακριβή
Έχω μες στην καρδιά κεντημένα
ψεύτικα λόγια γραμμένα
με μια πένα χρυσή
Τρέχω μ’ όνειρα αγάπης στο αίμα
και τα αρχικά χαραγμένα
σε μια πέτρινη γη
Χρόνια της αθωότητας φρένα
να κυνηγάς τα χαμένα
σε μυστικά που ποτέ ξανά κανείς δε θα βρει
γιατί η αλήθεια είναι πάντα μισή κι ακριβή
Κι όσο, όσο κι αν θες να πετάξεις
πως τα όνειρά σου να φτάσεις
που ξαφνικά σου τα παίρνει όλα αυτή η ζωή
κι ας μην έχεις δώσει εσύ αφορμή να συμβεί
|
Έcho pánta ta chéria aploména
ma óla mu miázune kséna
se mia richí epochí
Trécho mes sta ipógia tu kósmu
ke ósa esthánome entós mu
mu prokalun tin orgí
Chrónia, tis athoótitas fréna
na kinigás ta chaména
se mistiká pu poté ksaná kanis de tha vri
giatí i alíthia ine pánta misí ki akriví
Έcho mes stin kardiá kentiména
pseftika lógia gramména
me mia péna chrisí
Trécho m’ ónira agápis sto ema
ke ta archiká charagména
se mia pétrini gi
Chrónia tis athoótitas fréna
na kinigás ta chaména
se mistiká pu poté ksaná kanis de tha vri
giatí i alíthia ine pánta misí ki akriví
Ki óso, óso ki an thes na petáksis
pos ta ónirá su na ftásis
pu ksafniká su ta perni óla aftí i zoí
ki as min échis dósi esí aformí na simvi
|
