Ένα άστρο και μια φέτα από φεγγάρι
σ’ όλο το δρόμο μου κρατούσαν συντροφιά
πώς σαν μικρό παιδί ανέμελα κοιτούσαν
τώρα τρελάθηκαν και ρίχνουν μαχαιριά
Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χυμάει
ο ουρανός με τραβάει
Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χυμάει
ο ουρανός με τραβάει
Χωρίς αγάπη
ανέμελα ποιος πάει;
Ένα μαντήλι σαν σημαία ανεβαίνει
κυματίζει στης ζωής μου τον ιστό
ό, τι ανέμελα η ψυχή πρώτα μαθαίνει
γίνεται σίδερο που καίει σαν πιαστώ
Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χυμάει
ο ουρανός με τραβάει
Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χυμάει
ο ουρανός με τραβάει
Χωρίς αγάπη
ανέμελα ποιος πάει;
Χωρίς αγάπη
ανέμελα ποιος πάει;
|
Έna ástro ke mia féta apó fengári
s’ ólo to drómo mu kratusan sintrofiá
pós san mikró pedí anémela kitusan
tóra treláthikan ke ríchnun macheriá
To fengári glistrái
t’ astéri péfti ke chimái
o uranós me travái
To fengári glistrái
t’ astéri péfti ke chimái
o uranós me travái
Chorís agápi
anémela pios pái;
Έna mantíli san simea aneveni
kimatízi stis zoís mu ton istó
ó, ti anémela i psichí próta matheni
ginete sídero pu kei san piastó
To fengári glistrái
t’ astéri péfti ke chimái
o uranós me travái
To fengári glistrái
t’ astéri péfti ke chimái
o uranós me travái
Chorís agápi
anémela pios pái;
Chorís agápi
anémela pios pái;
|