Βασανισμένο μου κορμί για πες μου πως αντέχεις
που πάντα το προσκέφαλο με δάκρυα το βρέχεις
καίγομαι καίγομαι και ποιος θα με νιώσει
καίγομαι καίγομαι ποιος θα με γλιτώσει
Το πως βαστιέσαι απορώ μετά από τόσες μπόρες
και βρίσκεις το κουράγιο σου στις δύσκολες τις ώρες
καίγομαι καίγομαι και ποιος θα με νιώσει
καίγομαι καίγομαι ποιος θα με γλιτώσει
Χωρίς αγάπη στη ζωή και στην ψευτιά του κόσμου
μου έχει μείν’ ο στεναγμός για μόνος σύντροφός μου
καίγομαι καίγομαι και ποιος θα με νιώσει
καίγομαι καίγομαι ποιος θα με γλιτώσει
|
Oasanisméno mu kormí gia pes mu pos antéchis
pu pánta to proskéfalo me dákria to vréchis
kegome kegome ke pios tha me niósi
kegome kegome pios tha me glitósi
To pos vastiése aporó metá apó tóses bóres
ke vrískis to kurágio su stis dískoles tis óres
kegome kegome ke pios tha me niósi
kegome kegome pios tha me glitósi
Chorís agápi sti zoí ke stin pseftiá tu kósmu
mu échi min’ o stenagmós gia mónos síntrofós mu
kegome kegome ke pios tha me niósi
kegome kegome pios tha me glitósi
|