Κρύβω τη φρίκη στην άδεια καρδιά μου
ξερνάω απλόχερα την ανθρωπιά μου
χορεύω γυμνός σ’ ένα κύκλο που κλείνει
κι ό,τι ξεχώρισα, αλίμονο σβήνει.
Φοράω τα αλλιώτικα μικρά μυστικά μου
ξενέρωτα όνειρα χτυπάν τη ματιά μου
πετάω τα κουρέλια μου σε μαύρο καμίνι
άντε γαμήσου καινούργια σελήνη.
Σβήνω το φως κι απλώνω τα όρια
μα εσείς πάντα εκεί κελιά μου πελώρια,
χτυπάω στους υγρούς τιτάνιους τοίχους σας
και γράφω για σας, γράφω τους στίχους σας.
|
Krívo ti fríki stin ádia kardiá mu
ksernáo aplóchera tin anthropiá mu
chorevo gimnós s’ éna kíklo pu klini
ki ó,ti ksechórisa, alímono svíni.
Foráo ta alliótika mikrá mistiká mu
ksenérota ónira chtipán ti matiá mu
petáo ta kurélia mu se mavro kamíni
ánte gamísu kenurgia selíni.
Svíno to fos ki aplóno ta ória
ma esis pánta eki keliá mu pelória,
chtipáo stus igrus titánius tichus sas
ke gráfo gia sas, gráfo tus stíchus sas.
|