Απόψε θα ‘ρθω πάλι μες στη γειτονιά σου
Κούλα ν’ αντικρίσω τη γλυκιά ματιά σου,
που μ’ έχει σκλάβο και με βασανίζεις
και τη φτωχή καρδούλα μου ραΐζεις.
Φραγκοσυριανή, Γαλησιανή κυρά μου,
χρόνια τώρα μου ‘χεις κλέψεις την καρδιά μου,
στο λέω, πίστεψέ με, σε λατρεύω,
αχ δώσ’ μου την αγάπη που γυρεύω.
Όταν κατεβαίνεις, φως μου, μες στη χώρα,
με μαγεύεις, με τρελαίνεις μαυροφόρα
και τρελός στους δρόμους περπατάω,
για την αγάπη σου παραμιλάω
|
Apópse tha ‘rtho páli mes sti gitoniá su
Kula n’ antikríso ti glikiá matiá su,
pu m’ échi sklávo ke me vasanízis
ke ti ftochí kardula mu raΐzis.
Fragkosirianí, Galisianí kirá mu,
chrónia tóra mu ‘chis klépsis tin kardiá mu,
sto léo, pístepsé me, se latrevo,
ach dós’ mu tin agápi pu girevo.
Όtan katevenis, fos mu, mes sti chóra,
me magevis, me trelenis mavrofóra
ke trelós stus drómus perpatáo,
gia tin agápi su paramiláo
|