|
Όσο φεύγει ο καιρός όλα γύρω μου γυρνάνε.
Όλα γύρω πάνε εμπρός, το σκοτάδι πολεμάνε.
Τα ποτάμια τρέχουν, τα λουλούδια αντέχουν,
τα βουνά κι οι θάλασσες μας αγαπάνε.
Άνοιξα την πόρτα μου στο φεγγάρι να μιλήσω.
Έκανα τα ξόρκια μου τη θολούρα να διαλύσω.
Θαύμασα το χρώμα, το θαυμάζω ακόμα
ώσπου να ενωθώ με το άγιο χώμα.
Σε όλη αυτή τη γη
και στη μικρή μου αυλή
σ’ αγαπώ.
Μοιάζεις στην αυγή
μπλε μαγικό πουλί.
Μπαίνω μες στην πόλη σου, χάνονται οι δρόμοι σου.
Οι καρποί παντού ανθίζουν, τα τσιμέντα σου στολίζουν.
Το μικρό σου αγκάθι, του έρωτα τα πάθη
τη δική σου άνοιξη εμποδίζουν.
Σκύβω στην πηγή να πιω, κυνηγάω τον άνεμο
παίρνω αέρα απ’ τη μορφή σου,
πολεμάω πάνω στη γη σου.
Γεύομαι τα δώρα σου, χαίρομαι στην ώρα σου
όπου κι αν βρεθώ βρίσκω μια χώρα.
Σε όλη αυτή τη γη
και στη μικρή μου αυλή
σ’ αγαπώ.
Μοιάζεις στην αυγή
μπλέ μαγικό πουλί.
|
Όso fevgi o kerós óla giro mu girnáne.
Όla giro páne ebrós, to skotádi polemáne.
Ta potámia tréchun, ta luludia antéchun,
ta vuná ki i thálasses mas agapáne.
Άniksa tin pórta mu sto fengári na milíso.
Έkana ta ksórkia mu ti tholura na dialíso.
Thafmasa to chróma, to thafmázo akóma
óspu na enothó me to ágio chóma.
Se óli aftí ti gi
ke sti mikrí mu avlí
s’ agapó.
Miázis stin avgí
ble magikó pulí.
Beno mes stin póli su, chánonte i drómi su.
I karpi pantu anthízun, ta tsiménta su stolízun.
To mikró su agkáthi, tu érota ta páthi
ti dikí su ániksi ebodízun.
Skívo stin pigí na pio, kinigáo ton ánemo
perno aéra ap’ ti morfí su,
polemáo páno sti gi su.
Gevome ta dóra su, cherome stin óra su
ópu ki an vrethó vrísko mia chóra.
Se óli aftí ti gi
ke sti mikrí mu avlí
s’ agapó.
Miázis stin avgí
blé magikó pulí.
|
