|
Σκολιανή φορεσά
χασεδένιος ο πάγκος
ξημερώματα
κι ο κόσμος χίλια χρώματα.
Μαντινάδες πουλώ
με τη ζάχαρη απόξω
πάρε κόσμε πολλές
μαντινάδες καλές
δεν είναι και ζημιά
δυο δεκάρες η μια.
Για μια αγάπη παλιά
που την πήραν τ’ αστέρια
γέμισα καημούς
τη νύχτα κι αναστεναγμούς.
Έχω ωραίο χτικιό
μ’ αναμνήσεις και βήχα
ποιος ψεγάδι μπορεί
στο χτικιό μου να βρει
πάρε κόσμε πολλές
μαντινάδες καλές.
Τ’ όνειρο μιας αυγής
που ‘χε η νιότη λατρέψει
μην το σκέφτεσαι
μικρό μου και πικραίνεσαι.
Να ‘χαμε ένα ακριβό
παραμύθι τσι νύχτες
θα ‘τανε οι καρδιές
σαν τ’ αλώνια φαρδιές
πάρε κόσμε πολλές
μαντινάδες καλές.
Γέρνει ο ήλιος κι εγώ
μοναχός φεύγω πάλι
με προσμένουν να
γυρίσω μέρη μακρινά.
Με φεγγάρι θολό
και βουβό μεσονύχτι
θα με φέρει η νοθιά
σε μια ανάσα βαθιά
να σου δώσω πολλές
μαντινάδες να λες.
|
Skolianí foresá
chasedénios o págkos
ksimerómata
ki o kósmos chília chrómata.
Mantinádes puló
me ti záchari apókso
páre kósme pollés
mantinádes kalés
den ine ke zimiá
dio dekáres i mia.
Gia mia agápi paliá
pu tin píran t’ astéria
gémisa kaimus
ti níchta ki anastenagmus.
Έcho oreo chtikió
m’ anamnísis ke vícha
pios psegádi bori
sto chtikió mu na vri
páre kósme pollés
mantinádes kalés.
T’ óniro mias avgís
pu ‘che i nióti latrépsi
min to skéftese
mikró mu ke pikrenese.
Na ‘chame éna akrivó
paramíthi tsi níchtes
tha ‘tane i kardiés
san t’ alónia fardiés
páre kósme pollés
mantinádes kalés.
Gerni o ílios ki egó
monachós fevgo páli
me prosménun na
giríso méri makriná.
Me fengári tholó
ke vuvó mesoníchti
tha me féri i nothiá
se mia anása vathiá
na su dóso pollés
mantinádes na les.
|
