Με πόση ευκολία δινόμαστε στα λυπημένα χάδια των αγνώστων
πόσο αστείοι γινόμαστε νομίζοντας πως ήρθε η στιγμή στο λιμάνι να δεθούμε.
με πόση ευκολία δινόμαστε κι ανοίγουμε την ψυχή μας
όλο σχέδια αλλάζουμε το τι και πως και που
Μέχρι να μας βρει μια μέρα ποιος το ξέρει
μία ανακοπή και κλείσουνε τα φώτα
γουρλώνουμε τα μάτια και πέφτουμε ξεροί
πόσο αστείοι γινόμαστε εκείνη τη στιγμή
πόσο αστείοι φαινόμαστε εκείνη τη στιγμή
Με πόση ευκολία δινόμαστε στις αγκαλιές που απλώνουν
πόσο αστείοι γινόμαστε ζητώντας να κρυφτούμε ξανά στων άλλων τις συνήθειες
με πόση ευκολία δινόμαστε και πέφτουμε στα πόδια αλλάζουμε χίλια χρώματα
μέχρι να βρούμε κουράγιο ξανά
Μέχρι να μας βρει μια μέρα ποιος το ξέρει
μία ανακοπή και κλείσουνε τα φώτα
γουρλώνουμε τα μάτια και πέφτουμε ξεροί
πόσο αστείοι γινόμαστε εκείνη τη στιγμή
πόσο αστείοι φαινόμαστε εκείνη τη στιγμή
|
Me pósi efkolía dinómaste sta lipiména chádia ton agnóston
póso astii ginómaste nomízontas pos írthe i stigmí sto limáni na dethume.
me pósi efkolía dinómaste ki anigume tin psichí mas
ólo schédia allázume to ti ke pos ke pu
Méchri na mas vri mia méra pios to kséri
mía anakopí ke klisune ta fóta
gurlónume ta mátia ke péftume kseri
póso astii ginómaste ekini ti stigmí
póso astii fenómaste ekini ti stigmí
Me pósi efkolía dinómaste stis agkaliés pu aplónun
póso astii ginómaste zitóntas na kriftume ksaná ston állon tis siníthies
me pósi efkolía dinómaste ke péftume sta pódia allázume chília chrómata
méchri na vrume kurágio ksaná
Méchri na mas vri mia méra pios to kséri
mía anakopí ke klisune ta fóta
gurlónume ta mátia ke péftume kseri
póso astii ginómaste ekini ti stigmí
póso astii fenómaste ekini ti stigmí
|