|
Μες στο πιοτό απόψε εσύ κι εγώ
βρισκόμαστε στο ίδιο σκηνικό.
Μάτια θολά, παράπονα πολλά
μα είναι η τελευταία μας φορά.
Μια ζωή αλλού ήσουν εσύ
κι εγώ ζητούσα αυτή την αφορμή.
Μια που το ‘φερε η στιγμή και για όλα λέμε
πες μου τι έχει χαθεί, για ποια αγάπη κλαίμε.
Μια που το ‘φερε η στιγμή και τα συζητάμε
ποιο αντίο είναι κλειδί και γιατί πονάμε.
Τι να σου πω που ψέματα θα πω
πως χάνομαι μ’ αυτό το χωρισμό.
Τι να μου πεις πως αύριο δεν θα ζεις
θα μοιάζει με αστείο της στιγμής.
Μια ζωή αλλού ήσουν εσύ
κι εγώ ζητούσα αυτή την αφορμή.
Μια που το ‘φερε η στιγμή και για όλα λέμε
πες μου τι έχει χαθεί, για ποια αγάπη κλαίμε.
Μια που το ‘φερε η στιγμή και τα συζητάμε
ποιο αντίο είναι κλειδί και γιατί πονάμε.
|
Mes sto piotó apópse esí ki egó
vriskómaste sto ídio skinikó.
Mátia tholá, parápona pollá
ma ine i teleftea mas forá.
Mia zoí allu ísun esí
ki egó zitusa aftí tin aformí.
Mia pu to ‘fere i stigmí ke gia óla léme
pes mu ti échi chathi, gia pia agápi kleme.
Mia pu to ‘fere i stigmí ke ta sizitáme
pio antío ine klidí ke giatí ponáme.
Ti na su po pu psémata tha po
pos chánome m’ aftó to chorismó.
Ti na mu pis pos avrio den tha zis
tha miázi me astio tis stigmís.
Mia zoí allu ísun esí
ki egó zitusa aftí tin aformí.
Mia pu to ‘fere i stigmí ke gia óla léme
pes mu ti échi chathi, gia pia agápi kleme.
Mia pu to ‘fere i stigmí ke ta sizitáme
pio antío ine klidí ke giatí ponáme.
|
