|
Κι αν μεταξύ μας δε βρέθηκε λύση
θέλω να ξέρεις σ’ αγάπησα πολύ
η ματιά σου ήλιος που’ χει σβήσει
κι εγώ μονάχος σε ψάχνω μέσα στη βροχή
Θέλω τα βράδια να χαϊδεύω τα μαλλιά σου
να μένω ξύπνιος να κρυφτώ στην αγκαλιά σου
όλη τη νύχτα να ακούω τη πνοή σου
να ταξιδεύω όπως τότε στο κορμί σου
Ανάσα είμαι αέρας που’ χει πια χαθεί
μα δε μπορώ να είμαι τώρα πια εκεί
σου ψιθυρίζω σαν ήχος μέσα στη βροχή
στα όνειρα μας θα είμαστε ξανά μαζί
|
Ki an metaksí mas de vréthike lísi
thélo na kséris s’ agápisa polí
i matiá su ílios pu’ chi svísi
ki egó monáchos se psáchno mésa sti vrochí
Thélo ta vrádia na chaidevo ta malliá su
na méno ksípnios na kriftó stin agkaliá su
óli ti níchta na akuo ti pnoí su
na taksidevo ópos tóte sto kormí su
Anása ime aéras pu’ chi pia chathi
ma de boró na ime tóra pia eki
su psithirízo san íchos mésa sti vrochí
sta ónira mas tha imaste ksaná mazí
|
