|
Άιντε να χαμηλώναν τα βουνά
ώρε να ιδώ την Σαλονίκη τα μεσάνυχτα
την πόρτα σου άνοιξα.
Ώρε να ιδώ και την αγάπη μου
άιντε με ποιον τρώει και πίνει μήλο κόκκινο,
κορμί μου νόστιμο.
Έρε με έναν ασίκη κάθουνταν
άιντε μ’ αυτόν τρώει και πίνει μήλο της μηλιάς
κορμί της αγκαλιάς
μήλο πράσινο, κορμί για πιάσιμο…
Έρε τα κόκκινα, τα κίτρινα κι αν έβγαλες
άιντε κι αν φόρεσες τα μαύρα Τούρκα για Ρωμιά;
και απόμεινες Ρωμιά.
φέξε αστέρι μου, και πιάσ’ το χέρι μου…
|
Άinte na chamilónan ta vuná
óre na idó tin Saloníki ta mesánichta
tin pórta su ániksa.
Ώre na idó ke tin agápi mu
áinte me pion trói ke píni mílo kókkino,
kormí mu nóstimo.
Έre me énan asíki káthuntan
áinte m’ aftón trói ke píni mílo tis miliás
kormí tis agkaliás
mílo prásino, kormí gia piásimo…
Έre ta kókkina, ta kítrina ki an évgales
áinte ki an fóreses ta mavra Turka gia Romiá;
ke apómines Romiá.
fékse astéri mu, ke piás’ to chéri mu…
|
