|
Να ζει κανείς ή να μη ζει
σκέφτομαι βράδυ και πρωί
όσο δεν είμαστε μαζί
είναι μαρτύριο η ζωή
Απ’ τη ζωή μου έχεις φύγει
σαν σταγόνα από νερό
και που να πήγες απορώ
την πόρτα μου δεν την ανοίγει
όπως τον καλό καιρό
το χέρι σου το λατρευτό
Με καίει μέσα μου η ζήλια
όταν έρχεται η βραδιά
και με τυλίγει η μοναξιά
ποιος να φιλά τα δυο σου χείλια
ποιος τα μαύρα σου μαλλιά
σου τα γεμίζει με φιλιά
Να ζει κανείς ή να μη ζει
σκέφτομαι βράδυ και πρωί
όσο δεν είμαστε μαζί
είναι μαρτύριο η ζωή
Η απουσία σου μια πέτρα
μου βαραίνει τη ζωή
μου κόβει την αναπνοή
από το τέλος μου για μέτρα
με χωρίζει μια στιγμή
τώρα που έφυγες εσύ
Περνάνε δύσκολα οι μέρες
και τα βράδια σε ζητώ
στο δάκρυ μου και στο πιοτό
με τον καημό μου άλλαξα βέρες
κι όταν πια απελπιστώ
τη θλίψη μου θα παντρευτώ
Να ζει κανείς ή να μη ζει
σκέφτομαι βράδυ και πρωί
όσο δεν είμαστε μαζί
είναι μαρτύριο η ζωή
|
Na zi kanis í na mi zi
skéftome vrádi ke pri
óso den imaste mazí
ine martírio i zoí
Ap’ ti zoí mu échis fígi
san stagóna apó neró
ke pu na píges aporó
tin pórta mu den tin anigi
ópos ton kaló keró
to chéri su to latreftó
Me kei mésa mu i zília
ótan érchete i vradiá
ke me tilígi i monaksiá
pios na filá ta dio su chilia
pios ta mavra su malliá
su ta gemízi me filiá
Na zi kanis í na mi zi
skéftome vrádi ke pri
óso den imaste mazí
ine martírio i zoí
I apusía su mia pétra
mu vareni ti zoí
mu kóvi tin anapnoí
apó to télos mu gia métra
me chorízi mia stigmí
tóra pu éfiges esí
Pernáne dískola i méres
ke ta vrádia se zitó
sto dákri mu ke sto piotó
me ton kaimó mu állaksa véres
ki ótan pia apelpistó
ti thlípsi mu tha pantreftó
Na zi kanis í na mi zi
skéftome vrádi ke pri
óso den imaste mazí
ine martírio i zoí
|
