Νιώθω την παρουσία του ανάμεσά μας,
το νιώθω όταν σε κοιτώ και τρέμεις και τρέμεις.
Κάτι μου κρύβεις, μάτια μου
κάτι σε βασανίζει
πες μου τι έχεις πάθει,
τι συμβαίνει και είσαι λυπημένη.
Σε νιώθω τόσο μακριά μου, καρδιά μου, καρδιά μου.
Τι έχεις πάθει, ομορφιά μου, και δεν και δε μου μιλάς.
Νιώθω το τέλος να πλησιάζει
ό, τι κι αν κάνω δεν ωφελεί
το ένστικτό μου δε με γελάει
το έργο το ‘χω ξαναδεί.
Νιώθω την παρουσία του ανάμεσά μας
όταν στα χείλη σε φιλώ και τρέμεις, και τρέμεις.
Γιατί δακρύζεις, μάτια μου,
γιατί αλλού κοιτάζεις;
Αφού το έχεις ήδη αποφασίσει,
το τζάμι έχει ραγίσει.
Σε νιώθω τόσο μακριά μου, καρδιά μου, καρδιά μου.
Τι έχεις πάθει, ομορφιά μου, και δεν και δε μου μιλάς.
Νιώθω το τέλος να πλησιάζει
ό, τι κι αν κάνω δεν ωφελεί
το ένστικτό μου δε με γελάει
το έργο το ‘χω ξαναδεί
|
Niótho tin parusía tu anámesá mas,
to niótho ótan se kitó ke trémis ke trémis.
Káti mu krívis, mátia mu
káti se vasanízi
pes mu ti échis páthi,
ti simveni ke ise lipiméni.
Se niótho tóso makriá mu, kardiá mu, kardiá mu.
Ti échis páthi, omorfiá mu, ke den ke de mu milás.
Niótho to télos na plisiázi
ó, ti ki an káno den ofeli
to énstiktó mu de me gelái
to érgo to ‘cho ksanadi.
Niótho tin parusía tu anámesá mas
ótan sta chili se filó ke trémis, ke trémis.
Giatí dakrízis, mátia mu,
giatí allu kitázis;
Afu to échis ídi apofasísi,
to tzámi échi ragisi.
Se niótho tóso makriá mu, kardiá mu, kardiá mu.
Ti échis páthi, omorfiá mu, ke den ke de mu milás.
Niótho to télos na plisiázi
ó, ti ki an káno den ofeli
to énstiktó mu de me gelái
to érgo to ‘cho ksanadi
|