Είναι νύχτα κι ο Αλή που είναι Ινδός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος,
κάτω απ’ τ’ άστρα, σαν να είναι μοναχός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος.
Το φεγγάρι που τον βλέπει,
του χαμογελάει κρυφά
κι όλα τα παιδιά το ξέρουν
πως ο Αλή, αμάν, Αλή,
ψάχνεις μόνο τη χαρά, Αλή.
Κάποιος σηκώνεται να φύγει
κι ο Αλή που είναι κοντά,
μέσα στ’ όνειρο τού λέει,
“σαν εδώ, σαν εδώ, φίλε,
δε θα `βρεις πουθενά, αχ, φίλε”.
Είναι νύχτα κι ο Αλή που είναι Ινδός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος,
κάτω απ’ τ’ άστρα, σαν να είναι μοναχός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος.
|
Ine níchta ki o Alí pu ine Indós,
káto ap’ t’ ástra ine monáchos,
káto ap’ t’ ástra, san na ine monachós,
káto ap’ t’ ástra ine monáchos.
To fengári pu ton vlépi,
tu chamogelái krifá
ki óla ta pediá to ksérun
pos o Alí, amán, Alí,
psáchnis móno ti chará, Alí.
Kápios sikónete na fígi
ki o Alí pu ine kontá,
mésa st’ óniro tu léi,
“san edó, san edó, fíle,
de tha `vris puthená, ach, fíle”.
Ine níchta ki o Alí pu ine Indós,
káto ap’ t’ ástra ine monáchos,
káto ap’ t’ ástra, san na ine monachós,
káto ap’ t’ ástra ine monáchos.
|