Κάπου – κάπου, δάκρυ του βράχου
φέρνεις για να πιω,
να θυμάμαι, όπου και να `μαι,
πόσο σ’ αγαπώ.
Δώσ’ μου, φως μου, γέλιο του κόσμου
σώμα να ντυθώ,
άσ’ τα μέτρα, ανθίζ’ η πέτρα
γιατί σ’ αγαπώ.
Ο έρωτας, ο έρωτας,
είναι χαλί για να πετάς.
Δώσ’ μου, δώσ’ μου γέλιο του κόσμου
σώμα να ντυθώ,
άσ’ τα μέτρα, ανθίζ’ η πέτρα
γιατί σ’ αγαπώ.
Καρδιά μου, μη σε νοιάζει,
κανένα μη ρωτάς,
εγώ είμαι για σένα
κι ο έρωτας για μας.
Χαμογέλα, του νου μου τρέλα,
στάχτη το κακό,
στην πλατεία, κέρνα λατρεία
και φραπέ γλυκό,
τρεις καθρέφτες και δυο φεγγάρια
παρακολουθούν
τα όνειρά μας στα μαξιλάρια
κι ασημογεννούν.
Ο έρωτας, ο έρωτας,
είναι χαλί για να πετάς.
Δώσ’ μου, δώσ’ μου, γέλιο του κόσμου
σώμα να ντυθώ,
άσ’ τα μέτρα, ανθίζ’ η πέτρα
γιατί σ’ αγαπώ.
Καρδιά μου, μη σε νοιάζει,
κανένα μη ρωτάς,
εγώ είμαι για σένα
κι ο έρωτας για μάς.
Κάπου – κάπου, δάκρυ του βράχου
φέρνεις για να πιω,
να θυμάμαι, όπου και να `μαι,
πόσο σ’ αγαπώ.
|
Kápu – kápu, dákri tu vráchu
férnis gia na pio,
na thimáme, ópu ke na `me,
póso s’ agapó.
Dós’ mu, fos mu, gélio tu kósmu
sóma na ntithó,
ás’ ta métra, anthíz’ i pétra
giatí s’ agapó.
O érotas, o érotas,
ine chalí gia na petás.
Dós’ mu, dós’ mu gélio tu kósmu
sóma na ntithó,
ás’ ta métra, anthíz’ i pétra
giatí s’ agapó.
Kardiá mu, mi se niázi,
kanéna mi rotás,
egó ime gia séna
ki o érotas gia mas.
Chamogéla, tu nu mu tréla,
stáchti to kakó,
stin platia, kérna latria
ke frapé glikó,
tris kathréftes ke dio fengária
parakoluthun
ta ónirá mas sta maksilária
ki asimogennun.
O érotas, o érotas,
ine chalí gia na petás.
Dós’ mu, dós’ mu, gélio tu kósmu
sóma na ntithó,
ás’ ta métra, anthíz’ i pétra
giatí s’ agapó.
Kardiá mu, mi se niázi,
kanéna mi rotás,
egó ime gia séna
ki o érotas gia más.
Kápu – kápu, dákri tu vráchu
férnis gia na pio,
na thimáme, ópu ke na `me,
póso s’ agapó.
|