Τι θα γίνω εγώ μ’ εσένα, βρε, γκρινιάρη μου,
κάθε βράδυ γκρίνια π’ έχω στο κεφάλι μου.
Θέλεις να σε παρατήσω πες το φανερά,
να βρω άντρα όπως θέλω, πλούτη και καλά.
Κάθε βράδυ στην ταβέρνα πας και ξενυχτάς,
φέρτε ούζο, φέρτε μπύρες, πίνεις και μεθάς.
Εγώ, άντρα, δεν αντέχω πάντα να μεθάς,
να ‘ρχεσαι να με γκρινιάζεις, γίνηκες μπελάς.
Θέλεις, άντρα μου, να ζήσεις πάλι με χαρά,
το πιοτό να παρατήσεις, γκρίνιες και καβγά.
Κάθε βράδυ με τραγούδια και γλυκά φιλιά,
τη ζωή μας να χαρούμε στον ψεύτικο ντουνιά.
|
Ti tha gino egó m’ eséna, vre, gkriniári mu,
káthe vrádi gkrínia p’ écho sto kefáli mu.
Thélis na se paratíso pes to fanerá,
na vro ántra ópos thélo, pluti ke kalá.
Káthe vrádi stin tavérna pas ke ksenichtás,
férte uzo, férte bíres, pínis ke methás.
Egó, ántra, den antécho pánta na methás,
na ‘rchese na me gkriniázis, ginikes belás.
Thélis, ántra mu, na zísis páli me chará,
to piotó na paratísis, gkrínies ke kavgá.
Káthe vrádi me tragudia ke gliká filiá,
ti zoí mas na charume ston pseftiko ntuniá.
|