Κόκκινα φώτα και βροχή στην Αχαρνών
κόκκινα φώτα και στα σπίτια των καημών.
Κι εσύ σαν φάντασμα περνάς απ’ την πλατεία
και μες στα χέρια σου κρατάς την αλητεία.
Είν’ η γιορτή σου η γιορτή των αφανών
κι εσύ γιορτάζεις μες στα σπίτια των καημών.
Είν’ η ζωή σου η ζωή των ναυαγών
και αργοσβήνεις στα στενά της Αχαρνών.
Κόκκινα φώτα και βροχή στην Αχαρνών
κόκκινα φώτα στα λιμάνια των κορμιών.
Κι εσύ βουλιάζεις μέσα στην ανυπαρξία,
την απομόνωση την έκανες θρησκεία.
|
Kókkina fóta ke vrochí stin Acharnón
kókkina fóta ke sta spítia ton kaimón.
Ki esí san fántasma pernás ap’ tin platia
ke mes sta chéria su kratás tin alitia.
In’ i giortí su i giortí ton afanón
ki esí giortázis mes sta spítia ton kaimón.
In’ i zoí su i zoí ton nafagón
ke argosvínis sta stená tis Acharnón.
Kókkina fóta ke vrochí stin Acharnón
kókkina fóta sta limánia ton kormión.
Ki esí vuliázis mésa stin aniparksía,
tin apomónosi tin ékanes thriskia.
|