Δυο καπετάνιοι κάνανε
μεγάλη απροσεξία
και τόσος κόσμος πνίγηκε
χωρίς καμιά αιτία.
Κοσμάκη, δώστε προσοχή
ν’ ακούστε τα χαμπάρια,
απόξω από τον Πειραιά
τράκαραν δυο καράβια.
Το ένα η Ανάστασις
το άλλο το Υδράκι,
απέναντι στου Παρλαμά
σκόρπισαν το φαρμάκι.
Ωχ, Παναγία μου.
Σκεφτείτε τώρα, βρε παιδιά
με κλάματα να κράζουν
γυναίκες, άντρες και παιδιά
σώστε μας να φωνάζουν.
Εϊ, μωρέ, τι άδικο κακό ήταν αυτό.
Έτσι τους ήτανε γραφτό
άδικα να πνιγούνε
κι όσοι τους περιμένανε
στα μαύρα να ντυθούνε
|
Dio kapetánii kánane
megáli aproseksía
ke tósos kósmos pnígike
chorís kamiá etía.
Kosmáki, dóste prosochí
n’ akuste ta chabária,
apókso apó ton Pireá
trákaran dio karávia.
To éna i Anástasis
to állo to Idráki,
apénanti stu Parlamá
skórpisan to farmáki.
Och, Panagia mu.
Skeftite tóra, vre pediá
me klámata na krázun
ginekes, ántres ke pediá
sóste mas na fonázun.
Ei, moré, ti ádiko kakó ítan aftó.
Έtsi tus ítane graftó
ádika na pnigune
ki ósi tus periménane
sta mavra na ntithune
|