Μέρα νύχτα μες στη γύρα
έτσι το `θελε η μοίρα,
με γραμμόφωνο και πλάκες
να γλεντώ όλους τους μάγκες.
Είμαστε όλοι ένα κι ένα,
βρε τζιμάνια από γέννα.
Κανέναν δεν πειράζουμε,
το μεροδούλι βγάζουμε.
Κάποια μέρα και μια χήρα
με φωνάζει μες στην μπύρα
και μου λέει να της βάλω
να χορέψει έναν μπάλο.
Κι αρχινούν τα ταλαράκια
ε ρε πω πω πω μεράκια
κι έτσι εμείς οι γυρολόοι
την δουλεύουμε ρολόι.
Κάθε έμορφη παρέα
στην Αθήνα και Πειραία
τα λεφτά της δεν ψηφάει
κι όλο εμένανε ζητάει.
Είμαστε όλοι ένα κι ένα,
βρε τζιμάνια από γέννα.
Κανέναν δεν πειράζουμε,
το μεροδούλι βγάζουμε.
|
Méra níchta mes sti gira
étsi to `thele i mira,
me grammófono ke plákes
na glentó ólus tus mágkes.
Imaste óli éna ki éna,
vre tzimánia apó génna.
Kanénan den pirázume,
to meroduli vgázume.
Kápia méra ke mia chíra
me fonázi mes stin bíra
ke mu léi na tis válo
na chorépsi énan bálo.
Ki archinun ta talarákia
e re po po po merákia
ki étsi emis i girolói
tin dulevume rolói.
Káthe émorfi paréa
stin Athína ke Pirea
ta leftá tis den psifái
ki ólo eménane zitái.
Imaste óli éna ki éna,
vre tzimánia apó génna.
Kanénan den pirázume,
to meroduli vgázume.
|