|
Τα βράδια κάθομαι και τους μετράω,
ένα τσιγάρο μετράω ανθρώπους,
εκείνους που είχα πει θα αγαπάω,
έφυγα δεν έμαθα τους τρόπους.
Τα βράδια κάθομαι και τους θυμάμαι,
μπροστά απ’ τα μάτια μου ένας ένας,
εκείνους που είχαν πει θα μ’ αγαπάνε
ξημέρωσε, δεν έμεινε κανένας.
Ανοίγω τα χέρια μου και περιμένω
ό, τι κι αν έρθει, όπως κι αν γίνει,
πολύ μ’ αρέσει που επιμένω,
λες και κάτι απ’ όλα αυτά θα μείνει.
Τα βράδια πιάνομαι από τις λέξεις
όλα θα γίνουν κι ησυχάζω,
μονάχα μια ζωή έχεις να διαλέξεις,
ένας ο δρόμος, δεν τον αλλάζω.
Ανοίγω τα χέρια μου και περιμένω
ό, τι κι αν έρθει, όπως κι αν γίνει,
πολύ μ’ αρέσει που επιμένω,
λες και κάτι απ’ όλα αυτά θα μείνει.
|
Ta vrádia káthome ke tus metráo,
éna tsigáro metráo anthrópus,
ekinus pu icha pi tha agapáo,
éfiga den ématha tus trópus.
Ta vrádia káthome ke tus thimáme,
brostá ap’ ta mátia mu énas énas,
ekinus pu ichan pi tha m’ agapáne
ksimérose, den émine kanénas.
Anigo ta chéria mu ke periméno
ó, ti ki an érthi, ópos ki an gini,
polí m’ arési pu epiméno,
les ke káti ap’ óla aftá tha mini.
Ta vrádia piánome apó tis léksis
óla tha ginun ki isicházo,
monácha mia zoí échis na dialéksis,
énas o drómos, den ton allázo.
Anigo ta chéria mu ke periméno
ó, ti ki an érthi, ópos ki an gini,
polí m’ arési pu epiméno,
les ke káti ap’ óla aftá tha mini.
|
