Εκεί που η γη τελειώνει
και χάνεται το φως,
εκεί η μοίρα το θέλει
να ζήσω μοναχός,
εκεί η μοίρα το θέλει
να ζήσω μοναχός.
Όπου και να ‘σαι, πάρ’ τη φωνή μου,
πάρε τον πόνο, πάρε το δάκρυ,
πάρε τη λύπη και κάθε μου καημό,
όπου και να ‘σαι, στείλε μου αγάπη
με περιστέρια, με χελιδόνια,
με τον αγέρα και της φωνής σου την ηχώ.
Εκεί που η γη τελειώνει,
γεννιέται η βραδιά,
εκεί θα πάω να ζήσω,
να ζήσω μακριά,
εκεί θα πάω να ζήσω,
να ζήσω μακριά.
Όπου και να ‘σαι, πάρ’ τη φωνή μου,
πάρε τον πόνο, πάρε το δάκρυ,
πάρε τη λύπη και κάθε μου καημό,
όπου και να ‘σαι, στείλε μου αγάπη
με περιστέρια, με χελιδόνια,
με τον αγέρα και της φωνής σου την ηχώ.
|
Eki pu i gi telióni
ke chánete to fos,
eki i mira to théli
na zíso monachós,
eki i mira to théli
na zíso monachós.
Όpu ke na ‘se, pár’ ti foní mu,
páre ton póno, páre to dákri,
páre ti lípi ke káthe mu kaimó,
ópu ke na ‘se, stile mu agápi
me peristéria, me chelidónia,
me ton agéra ke tis fonís su tin ichó.
Eki pu i gi telióni,
genniéte i vradiá,
eki tha páo na zíso,
na zíso makriá,
eki tha páo na zíso,
na zíso makriá.
Όpu ke na ‘se, pár’ ti foní mu,
páre ton póno, páre to dákri,
páre ti lípi ke káthe mu kaimó,
ópu ke na ‘se, stile mu agápi
me peristéria, me chelidónia,
me ton agéra ke tis fonís su tin ichó.
|