Μου ‘ρχεται την αγάπη μας
να ρίξω στα σκυλιά
αλλά φοβάμαι πως κι αυτά
δε θα την πλησιάσουν.
Κάτι συμβαίνει από καιρό
κι όλα πάνε στραβά
δεν ψάχνω αν φταις, ή φταίω
τελικά που όλα αλλάζουν.
Να με φιλήσεις δεν μπορείς
κι αρχίζεις να δαγκώνεις
να με χαϊδέψεις προσπαθείς
με γδέρνεις με ματώνεις.
Κατάντησ’ η αγάπη μας
ρεζίλι των σκυλιών
σε θέλω μα καλύτερα
να είμαι μοναχός.
Τα αλεπουδίσια μάτια σου
που ό,τι κοιτούν σκουριάζει
με ψήσανε και βούτηξα
σαν να ‘μουν καμικάζι.
Αφού τα ωραία πράγματα
θέλουν πολλές θυσίες
νιώθω πως είμαι έτοιμος
για νέες ιστορίες.
|
Mu ‘rchete tin agápi mas
na ríkso sta skiliá
allá fováme pos ki aftá
de tha tin plisiásun.
Káti simveni apó keró
ki óla páne stravá
den psáchno an ftes, í fteo
teliká pu óla allázun.
Na me filísis den boris
ki archízis na dagkónis
na me chaidépsis prospathis
me gdérnis me matónis.
Katántis’ i agápi mas
rezíli ton skilión
se thélo ma kalítera
na ime monachós.
Ta alepudísia mátia su
pu ó,ti kitun skuriázi
me psísane ke vutiksa
san na ‘mun kamikázi.
Afu ta orea prágmata
thélun pollés thisíes
niótho pos ime étimos
gia nées istoríes.
|