|
Σ’ αγαπάω σε λατρεύω
μα με τρέλανες και φεύγω
μη ρωτήσεις μη με ψάξεις
και τη κλειδαριά ν’ αλλάξεις
Σ’ αγαπάω σε λατρεύω
μα με πέθανες και φεύγω
κι αν γυρίσω μην ανοίξεις
κι’ όσα ζήσαμε να κρύψεις
Θέλω σ’ ένα ψηλό κατάρτι
σαν Οδυσσέας να δεθώ
κι ύστερα σβήσε με απ’ το χάρτη
και άσε με να σε ποθώ
κι όσο σε θέλω πιο πολύ
τόσο να σφίγγει το σκοινί
Σ’ αγαπάω σε λατρεύω
μα με τρέλανες και φεύγω
μακριά ίσως καρδιά μου
να σε νιώθω πιο κοντά μου
Θα σαλπάρω στο χειμώνα
κι όσο κι αν σε θέλω ακόμα
θα ‘χω συντροφιά τον πόνο
να μπορώ να σου θυμώνω
|
S’ agapáo se latrevo
ma me trélanes ke fevgo
mi rotísis mi me psáksis
ke ti klidariá n’ alláksis
S’ agapáo se latrevo
ma me péthanes ke fevgo
ki an giríso min aniksis
ki’ ósa zísame na krípsis
Thélo s’ éna psiló katárti
san Odisséas na dethó
ki ístera svíse me ap’ to chárti
ke áse me na se pothó
ki óso se thélo pio polí
tóso na sfíngi to skiní
S’ agapáo se latrevo
ma me trélanes ke fevgo
makriá ísos kardiá mu
na se niótho pio kontá mu
Tha salpáro sto chimóna
ki óso ki an se thélo akóma
tha ‘cho sintrofiá ton póno
na boró na su thimóno
|
