|
Κάποτε μου φαίνεται πως είμαι ψηλά και από κει ποτέ δεν πρόκειται να πέσω
Κάποτε όμως είμαι τόσο κουρασμένος που αναρωτιέμαι αν θα σηκωθώ
Μα σήμερα τα πράγματα είναι τόσο σκληρά που κάπως έτσι πρέπει να `ναι το τέλος
Κοιτάω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη
και είμαι φρίκη μα δε με νοιάζει πια
Γιατί `ναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή
Δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή
Ο καθένας προσπαθεί να ξεκινήσει πολέμους έτσι απλώς για να νιώθει καλά
Μα εγώ λέω πως θα πρέπει να φύγω
όσο μπορώ πιο μακριά
Πρόκειται να βρέξει κι ο αέρας αγριεύει και ποτέ δεν είχα πιο πολλά
Μπορεί και να χάσω αυτό το τρένο απόψε μα δε με νοιάζει πια
Γιατί `ναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή
Δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή
Γιατί `ναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή
Δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή
|
Kápote mu fenete pos ime psilá ke apó ki poté den prókite na péso
Kápote ómos ime tóso kurasménos pu anarotiéme an tha sikothó
Ma símera ta prágmata ine tóso sklirá pu kápos étsi prépi na `ne to télos
Kitáo to prósopó mu ston kathréfti
ke ime fríki ma de me niázi pia
Giatí `ne álli mia skilísia méra san ki aftí
De fováme to agkáthi stin pligí
O kathénas prospathi na ksekinísi polémus étsi aplós gia na nióthi kalá
Ma egó léo pos tha prépi na fígo
óso boró pio makriá
Prókite na vréksi ki o aéras agrievi ke poté den icha pio pollá
Bori ke na cháso aftó to tréno apópse ma de me niázi pia
Giatí `ne álli mia skilísia méra san ki aftí
De fováme to agkáthi stin pligí
Giatí `ne álli mia skilísia méra san ki aftí
De fováme to agkáthi stin pligí
|
