Μ’ έχουν τρελό τα χάδια σου
έμορφη χαϊδεμένη
αχ Σμυρνιοπούλα μου γλυκιά
και μικροπαντρεμένη
Χρυσή φωλιά μικρούλα μου
με ρόδα και με πόνο
έκτισα την καρδούλα μου
Σμυρνιά για σε και μόνο
Στα δυο γλυκά ματάκια σου
ορκίζομαι επάνω
αν δε σε κάνω ταίρι μου
Σμυρνιά μου θ’ αποθάνω
Μην αρνηθείς μιαν αγκαλιά
κι έρημο μη μ’ αφήνεις
γιατί θα ν’ έρθει ένας καιρός
και θα μετανοήσεις
θα κλαις Σμυρνιά μου έμορφη
και θα πονείς για μένα
όταν θα συλλογίζεσαι
πως χάθηκα για σένα
|
M’ échun treló ta chádia su
émorfi chaideméni
ach Smirniopula mu glikiá
ke mikropantreméni
Chrisí foliá mikrula mu
me róda ke me póno
éktisa tin kardula mu
Smirniá gia se ke móno
Sta dio gliká matákia su
orkízome epáno
an de se káno teri mu
Smirniá mu th’ apotháno
Min arnithis mian agkaliá
ki érimo mi m’ afínis
giatí tha n’ érthi énas kerós
ke tha metanoísis
tha kles Smirniá mu émorfi
ke tha ponis gia ména
ótan tha sillogizese
pos cháthika gia séna
|