Ποιος θα μπει στο χορό,
τον καημό μου κερνώ,
να κρυφτώ με φιλιά
σε άλλη αγκαλιά.
Κι αυτή η νύχτα δεν περνά,
κόβει σαν το γυαλί,
η ξένη αγάπη με κερνά,
μόνο, πικρό φιλί.
Γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα,
σαν την αμαρτωλή με χάδια λερωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής,
γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα
και βάζω το πρωί ρούχα τσαλακωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής.
Σ’ αγαπώ δυνατά
κι ας μην έχεις καρδιά,
θάλασσες και στεριές
οι δικές μας στιγμές.
Κι αν δεις στον ύπνο σου ότι διψάω,
να γίνεις το νερό
γιατί ακόμα σε φοράω
σα ρούχο καθαρό.
Γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα,
σαν την αμαρτωλή με χάδια λερωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής,
γυρνώ εδώ κι εκεί γιατί δεν έχω εσένα
και βάζω το πρωί ρούχα τσαλακωμένα
και που να πεις ότι εμείς ήμασταν σχέση μιας ζωής.
|
Pios tha bi sto choró,
ton kaimó mu kernó,
na kriftó me filiá
se álli agkaliá.
Ki aftí i níchta den perná,
kóvi san to gialí,
i kséni agápi me kerná,
móno, pikró filí.
Girnó edó ki eki giatí den écho eséna,
san tin amartolí me chádia leroména
ke pu na pis óti emis ímastan schési mias zoís,
girnó edó ki eki giatí den écho eséna
ke vázo to pri rucha tsalakoména
ke pu na pis óti emis ímastan schési mias zoís.
S’ agapó dinatá
ki as min échis kardiá,
thálasses ke steriés
i dikés mas stigmés.
Ki an dis ston ípno su óti dipsáo,
na ginis to neró
giatí akóma se foráo
sa rucho katharó.
Girnó edó ki eki giatí den écho eséna,
san tin amartolí me chádia leroména
ke pu na pis óti emis ímastan schési mias zoís,
girnó edó ki eki giatí den écho eséna
ke vázo to pri rucha tsalakoména
ke pu na pis óti emis ímastan schési mias zoís.
|