Σύννεφα, σύννεφα!
Νύχτα και μέρα
πώς ταξιδεύετε με τον αγέρα!
Κάποτε μοιάζετε με αρνιών κοπάδι
που βόσκει ατάραχα μες στο λιβάδι,
κάποτε μοιάζετε πουλιά χαμένα
κι από τον άνεμο κυνηγημένα.
Σύννεφα έφτασε τούτη η ώρα,
κρέμεστε ανήσυχα γεμάτα μπόρα.
Ώρες σε απίδες, σε χώνες πάτε,
βουνά σηκώνεστε, αχνό σκορπάτε.
Κι όταν η όψη σας θυμίζει αγαύη
γίνεστε ολόχρυσο λαμπρό καράβι
που με τα ξάρτια του και τις αντένες
φεύγει σε θάλασσες ονειρεμένες.
|
Sínnefa, sínnefa!
Níchta ke méra
pós taksidevete me ton agéra!
Kápote miázete me arnión kopádi
pu vóski atáracha mes sto livádi,
kápote miázete puliá chaména
ki apó ton ánemo kinigiména.
Sínnefa éftase tuti i óra,
krémeste anísicha gemáta bóra.
Ώres se apídes, se chónes páte,
vuná sikóneste, achnó skorpáte.
Ki ótan i ópsi sas thimízi agafi
gineste olóchriso labró karávi
pu me ta ksártia tu ke tis anténes
fevgi se thálasses onireménes.
|