|
Στον καναπέ καπνίζω μοναχός
Και του τσιγάρου τον καπνό κοιτάζω
Μηνύματα να στέλνει διαρκώς
Κι εγώ μέσα στην πλήξη να βουλιάζω.
Μα πριν τελειώσω τον διπλό καφέ
Τρελή χαρά το στήθος μου χαράζει
Δίνω ένα σάλτο απ΄τον καναπέ
Στης φαντασίας το μικρό καράβι.
Της φαντασίας παίρνω το ποδήλατο και φεύγω
Στην Αφροδίτη φτάνω και στον Άρη
Της φαντασίας παίρνω το ποδήλατο και φεύγω
Πριν τ΄όνειρο γι΄αλλού σαλπάρει.
Πετάει το σπίτι πάνω απ΄τα βουνά
Τρέχουν οι τόποι έξω από την πόρτα
Κι ενώ κλεισμένος βρίσκομαι εδώ να
Όλο το σύμπαν φέρνω άλλη μια βόλτα.
|
Ston kanapé kapnízo monachós
Ke tu tsigáru ton kapnó kitázo
Minímata na stélni diarkós
Ki egó mésa stin plíksi na vuliázo.
Ma prin telióso ton dipló kafé
Trelí chará to stíthos mu charázi
Díno éna sálto ap΄ton kanapé
Stis fantasías to mikró karávi.
Tis fantasías perno to podílato ke fevgo
Stin Afrodíti ftáno ke ston Άri
Tis fantasías perno to podílato ke fevgo
Prin t΄óniro gi΄allu salpári.
Petái to spíti páno ap΄ta vuná
Tréchun i tópi ékso apó tin pórta
Ki enó klisménos vrískome edó na
Όlo to síban férno álli mia vólta.
|
