|
Για σένα εγώ πάντα
στο σπίτι μας, στη βεράντα
Με πράσινο χρώμα
να βάφω όνειρα κι αγκαλιές
Με μπλε και γαλάζια
α κάγκελα τα περβάζια
Με κόκκινο χρώμα
του κόσμου μάτια μου τις καρδιές
Θάλασσα είσαι που αγκάλιασα
κι ούτε στιγμή δε μετάνιωσα
Θάλασσα είσαι που αγκάλιασα
Θάλασσα είσαι, θάλασσα είσαι
Ο κόσμος μια βόλτα
απ’ την καρδιά μας στην πόρτα
κι ένα τραγούδι
που λένε τα όμορφα μάτια σου
Δυο μάτια λιακάδες
που παίρνουν φως οι Κυκλάδες
Κι ένα λουλούδι
που ζει στη μέση της θάλασσας
|
Gia séna egó pánta
sto spíti mas, sti veránta
Me prásino chróma
na váfo ónira ki agkaliés
Me ble ke galázia
a kágkela ta pervázia
Me kókkino chróma
tu kósmu mátia mu tis kardiés
Thálassa ise pu agkáliasa
ki ute stigmí de metániosa
Thálassa ise pu agkáliasa
Thálassa ise, thálassa ise
O kósmos mia vólta
ap’ tin kardiá mas stin pórta
ki éna tragudi
pu léne ta ómorfa mátia su
Dio mátia liakádes
pu pernun fos i Kikládes
Ki éna luludi
pu zi sti mési tis thálassas
|
