Το δικό μου Αραράτ το ισοπέδωσα
και μια γόνιμη πεδιάδα σου παρέδωσα
σκόρπα σπόρους μάζευε καρπούς και φρούτα
στήσε τέντες με κιθάρες και λαγούτα.
Βάλε κι ένα συντριβάνι
Βάλε κι ένα συντριβάνι.
Το δικό μου Αραράτ μια λίμνη το ‘κανα
φράξτη με χλωρά καλάμια κρύψε δόκανα
γι’ αντιλόπες για γαζέλες και για ελάφια
στοίβαξε τα αστέρια στα υγρά της ράφια.
Βάλε κι ένα πυροφάνι
Βάλε κι ένα πυροφάνι.
Το δικό μου Αραράτ είναι μια έρημος
δεν το φρόντιζες γυρνούσες πάντα αμέριμνος
κι όλο το νερό το μοίρασες στ’ αγρίμια
άσε με στης γης και στης καρδιάς τη γύμνια.
Φύγε μ’ ένα καραβάνι
Φύγε μ’ ένα καραβάνι.
|
To dikó mu Ararát to isopédosa
ke mia gónimi pediáda su parédosa
skórpa spórus mázeve karpus ke fruta
stíse téntes me kitháres ke laguta.
Oále ki éna sintriváni
Oále ki éna sintriváni.
To dikó mu Ararát mia límni to ‘kana
fráksti me chlorá kalámia krípse dókana
gi’ antilópes gia gazéles ke gia eláfia
stivakse ta astéria sta igrá tis ráfia.
Oále ki éna pirofáni
Oále ki éna pirofáni.
To dikó mu Ararát ine mia érimos
den to fróntizes girnuses pánta amérimnos
ki ólo to neró to mirases st’ agrímia
áse me stis gis ke stis kardiás ti gimnia.
Fíge m’ éna karaváni
Fíge m’ éna karaváni.
|